The Fairy Queen

The Fairy Queen is één van de talloze theaterstukken van Henry Purcell. Zoals zovele stukken uit die tijd is het een aan de tijdsgeest aangepaste bewerking van een vroeger geschreven stuk, in dit geval Shakespeares Midzomernachtdroom. Het beroemde blijspel speelt zich hoofdzakelijk af in een bos waarin Oberon en Titania heersen. In een droomachtige sfeer dwalen vier jonge geliefden rond. Op zoek naar elkaar of zichzelf, verward door het verlangen dat hen drijft, overweldigd door lust en als speelbal van Puck, Oberons knecht. Shakespeares Midzomernachtdroom werd in de 17de eeuw omgevormd tot The Fairy Queen: een spektakelstuk waarin liederen en dansen werden toegevoegd en alle registers van het theater werden opengetrokken. Een bos voor verloren geliefden, verdwaald in zichzelf en opgeslokt door het surreële.

Voor deze boeiende muziektheatrale puzzel hebben la Clef des Chants, Opéra de Lille en Muziektheater Transparant hun krachten gebundeld. De muzikale leiding van deze voorstelling is in handen van Emmanuelle Haïm die haar eigen vocaal en instrumentaal ensemble Le Concert d'Astrée dirigeert. Regisseur Wouter Van Looy ensceneert (after) The Fairy Queen. Zijn aanpak creëert een esthetiek die visuele impressies in elkaar laat haken, vluchtig, en net als de personages opgaand in het surreële. Hij nodigt daarvoor de jonge Belgische kunstenares Freija Van Esbroeck uit: zij wapent de allegorische personages die het verhaal bevolken met kostuums, maskers en dierlijke protheses van een bevreemdende poëzie.

De realisatie van de maskers en sculpturen voor de Fairy Queen kwamen tot stand met de hulp van Kristin Vanden Bosch